منتظر واقعی امام زمان

「♥️」  استاد فروغی:

 

⬅️  امام صادق (علیه ‌السّلام) می‌فرماید: «مَنْ سَرَّهُ أَنْ یَکُونَ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ فَلْیَنْتَظِرْ وَ لْیَعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ الْأَخْلَاقِ وَ هُوَ مُنْتَظِرٌ فَإِنْ مَاتَ وَ قَامَ الْقَائِمُ بَعْدَهُ کَانَ لَهُ مِنَ الْأَجْرِ مِثْلُ أَجْرِ مَنْ أَدْرَکَهُ فَجِدُّوا وَ انْتَظِرُوا هَنِیئاً لَکُمْ أَیَّتُهَا الْعِصَابَةُ الْمَرْحُومَة» (الغیبة للنّعمانی،ص 200)

 

✅  هر کس که بودن در شُمار یاران قائم شادمانش سازد، باید به انتظار باشد و با حال انتظار به پرهیزگارى و خُلق نیکو رفتار کند و اوست #منتظر؛ پس اگر اَجَلش برسد و امام قائم (علیه السّلام) پس از درگذشت او قیام کند، بهره او از پاداش، پاداش کسى است که آن حضرت را دریافته باشد؛ پس بکوشید و منتظر باشید. گوارا باد شما را اى جماعتى که مشمول رحمت خدا هستید.

 

✅  گاهی در دعا می‌گوییم: «خدایا! ما را از اَنصار امام زمان (علیه السّلام) و از سربازان ایشان قرار بده.»؛ ولی طبق این روایت، امام صادق (علیه السّلام) در زمان #غیبت ما را دعوت کرده به اینکه از اصحاب امام زمان (علیه السّلام) شویم، نه از انصار حضرت.

 

✅  در #معنویت به کم قانع نشو! هر چه دادند، باید بگویی سیر نشدم، نباید سیر شوی. هر چه در عالم #معنا دادند، باید بگویی: «زِدنی»؛ بیشتر بدهید، سیر نشدم! آنگاه بنوشی.

 

✅  به قول مرحوم #نباتی (ره):

تانرى سنه نصیب ائله‌سین آب کوثرى

او بیر سودور، کی اؤلمز ایچن اول قناتدان

یعنی خداوند #حوض_کوثر را نصیبت کند، نهری است که هر کس از آن بنوشد، هرگز نمی‌میرد.

 

✅ می‌خواهی #زنده بمانی؟ راهش همین است، بخور و سیر نشو! تا در حوض کوثر محو شوی، آنجا مقام فناست. در آنجا انسان با صاحبان #حقیقت به #وحدت و یگانگی می‌رسد؛ یعنی اسماء و #صفات آنها در انسان متجلّی می‌شود.

 

✅ انسان می‌تواند آینه‌ای برای تجلّی #پیغمبر (صلّی الله علیه وآله وسلّم) و صفات امام زمان (علیه السّلام) شود. این قابلیّت، در تو وجود دارد که ملحق به آنها شوی.

 

✅ امام صادق (علیه السّلام) در روایت مذکور فرمود: «مَنْ سَرَّهُ أَنْ یَکُونَ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ»؛ هرکس دوست دارد از اصحاب امام زمان (علیه السّلام) باشد، به او #دستور_العمل می‌دهم.

موانع اجابت دعا

📜 روی عن مولانا الامام علی بن الحسین السجاد علیه‌السلام، أنه قال:

 

⚠️ أَلذُّنُوبُ الَّتى تَرُدُّ الدُّعاءَ: 

 

1⃣ سُوءُ النِّیَّةِ

2⃣ وَ خُبْثُ السَّریرَةِ

3⃣ وَ النِّفاقُ مَعَ الإِخْوانِ

4⃣ وَ تَرْکُ التَّصْدیقِ بِالاِْجابَةِ

5⃣ وَ تَأخیرُ الصَّلَواتِ المَفْرُوضَةِ حَتّى تَذْهَبَ أَوْقاتُ‌ها، 

6⃣ وَ تَرْکُ التَّقَرُّبِ إِلَى اللّهِ عَزَّوَجَلَّ بِالْبِّرِ وَ الصَّدَقَةِ، 

7⃣ وَ اسْتِعْمالُ الْبَذاءِ وَ الْفُحْشِ فِى الْقَوْل.

 

⚠️ گناهانى که مانع اجابت دعا مى‌شوند عبارتند از: 

 

1⃣ نیّت بد

2⃣ ناپاکى باطن

3⃣ نفاق با دیگران

4⃣ تردید در اجابت دعا

5⃣ تأخیر در نماز واجب

6⃣ ترک احسان و صدقه

7⃣ ناسزاگویى و بدزبانى

 

📚 الکافی،ج۲، ص۳۳۱

وصیت در روایات

کُتِبَ عَلَیْکُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَکُمُ الْمَوْتُ إِن تَرَکَ خَیرًْا الْوَصِیَّةُ لِلْوَالِدَیْنِ وَ الْأَقْرَبِینَ بِالْمَعْرُوفِ  حَقًّا عَلىَ الْمُتَّقِینَ(بقره180)

 

من لا یحضره الفقیه    ج‏4    181   

عَنْ بَعْضِ الْأَئِمَّةِ ع قَالَ‏

 إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى یَقُولُ ابْنَ آدَمَ تَطَوَّلْتُ عَلَیْکَ بِثَلَاثٍ سَتَرْتُ عَلَیْکَ مَا لَوْ یَعْلَمُ بِهِ أَهْلُکَ مَا وَارَوْکَ وَ أَوْسَعْتُ عَلَیْکَ فَاسْتَقْرَضْتُ مِنْکَ فَلَمْ تُقَدِّمْ خَیْراً وَ جَعَلْتُ لَکَ نَظِرَةً عِنْدَ مَوْتِکَ فِی ثُلُثِکَ فَلَمْ تُقَدِّمْ خَیْرا

 

ابو حمزه گوید:

امام علیه السلام فرمود: خداى تبارک و تعالى مى ‏فرماید:

اى پسر آدم! به وسیله سه چیز بر تو منت نهادم:

1- گناهى که [مرتکب شدى و] پرده ستر خود را بر آن افکندم، که اگر خانواده تو از آن گناه خبردار مى ‏شدند، تو را دفن نمى‏ کردند.

2- نعمت خود را بر تو وسعت بخشیدم، آنگاه از تو قرض خواستم، ولى اقدام به کار خیرى نکردى.

3- در هنگام مرگ به تو مهلتى دادم تا در ثلث مالت وصیت کنى، ولى تو اقدام خیرى نکردى

 

---

من لا یحضره الفقیه    ج‏4    181  

قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع‏

 الْوَصِیَّةُ حَقٌّ وَ قَدْ أَوْصَى رَسُولُ اللَّهِ ص فَیَنْبَغِی لِلْمُسْلِمِ أَنْ یُوصِی‏

امام ابو جعفر باقر علیه السّلام فرمود: وصیّت حقّ است، و رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله وصیّت کرد، و از این رو براى هر مسلمان سزاوار است که وصیّت کند.

 

---

من لا یحضره الفقیه    ج‏4    182  

قَالَ عَلِیٌّ ع‏ :  مَنْ أَوْصَى فَلَمْ یَحِفْ وَ لَمْ یُضَارَّ کَانَ کَمَنْ تَصَدَّقَ بِهِ فِی حَیَاتِه‏

علىّ علیه السّلام فرمود: کسى که وصیّت کند، و با اقاریر خلاف واقع در باره ورثه ستم نکند، و زیانى بکسى وارد نسازد، چنانست که مورد وصیّت را در زمان حیات خود بصدقه داده باشد.

 

---

من لا یحضره الفقیه    ج‏4    183  

عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِیهِ‏ ع قَالَ‏ :  مَنْ لَمْ یُوصِ عِنْدَ مَوْتِهِ لِذَوِی قَرَابَتِهِ فَقَدْ خَتَمَ عَمَلَهُ بِمَعْصِیَة

کسى که بهنگام مردنش بنفع خویشاوندانش وصیّتى نکند کار خود را با معصیت پایان داده است.

 

---

من لا یحضره الفقیه    ج‏4    183   

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ‏ :  مَنْ لَمْ یُحْسِنْ عِنْدَ الْمَوْتِ وَصِیَّتَهُ کَانَ نَقْصاً فِی مُرُوءَتِهِ وَ عَقْلِه‏

امام صادق علیه السّلام روایت کرده است که فرمود: کسى که وصیّتش را بهنگام مردنش بخوبى انجام ندهد، این کوتاهى نقصى در مروت و عقل او است‏

 

---

مشکاة الأنوار فی غرر الأخبار         335   

مَنْ لَمْ یُوصِ عِنْدَ مَوْتِهِ لِذَوِی قَرَابَتِهِ مِمَّنْ لَا یَرِثُ فَقَدْ خُتِمَ عَمَلُهُ بِمَعْصِیَة

هر کس در هنگام وصیت براى خویشاوندان غیر وارث وصیت نکند کارهاى او با معصیت ختم مى‏شود.

روزه سه روز از ماه ذی قعده

روایت شده هرکه در یکى از ماههاى حرام سه روزى پی در پى که پنجشنبه و جمعه و شنبه باشد روزه بگیرد، ثواب نهصد سال عبادت براى او نوشته شود.

شیخ بزرگوار على بن ابراهیم قمى فرموده در ماههاى حرام گناهها و حسنات دوچندان میشود.

 

 

قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع‏ مَنْ صَامَ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ یَوْماً فِی شِدَّةِ الْحَرِّ فَأَصَابَهُ‏ ظَمَأٌ وَکَّلَ‏ اللَّهُ‏ بِهِ أَلْفَ مَلَکٍ یَمْسَحُونَ وَجْهَهُ وَ یُبَشِّرُونَهُ حَتَّى إِذَا أَفْطَرَ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ مَا أَطْیَبَ رِیحَکَ وَ رَوْحَکَ مَلَائِکَتِی اشْهَدُوا أَنِّی قَدْ غَفَرْتُ لَهُ.

انسان در علم و دانش حد یقف ندارد

فارابى را در فصوص سخنى بدین مضمون است که:

همانگونه که دستگاه گوارش انسان به بیمارى بولیموس مبتلا مى ‏شود و مزاج احساس گرسنگى نمى‏ کند و غذا نمى‏ خواهد و اعضا و جوارح همه تحلیل مى‏روند، و باید شخص مبتلاى به بیمارى بولیموس خودش را به پزشک معالج برساند تا درمان شود و در نتیجه دستگاه گوارش غذا بخواهد و اعضاء و جوارح غذاء بگیرند؛ همینگونه بیمارى روانى دنیازدگى به انسان روى مى‏ آورد که مى‏گوید همین‏ قدر که دانسته ‏ام مرا بس است؛ این بیمار باید خودش را به طبیب روحانى برساند تا درمان شود و از دانش بیزار نباشد.

به عنوان مزید استبصار عرض مى‏ شود: حقیقتى را که فارابى در حدّ لا یقفى نفس ناطقه اظهار نموده است، به چند قرن قبل از وى امام الموحدین حضرت امیر المؤمنین على علیه السّلام افاده فرموده است که: «کل وعاء یضیق بما جعل فیه إلّا وعاء العلم فانه یتّسع به». «نهج‏ البلاغه‏، حکمت 205»

یعنى هر ظرف که مظروفش در او ریخته شود گنجایشش کم مى‏ شود، مگر ظرف علم که گنجایشش بیشتر مى‏ شود.

این ظرف علم، نفس ناطقه جنابعالى آقا و خانم است. این نفس ناطقه روح انسانى است که به آب حیات علم گنجایشش بیشتر مى‏ شود، و خواهان علوم و معارف بهتر و بالاتر مى‏گردد. و هرگاه قابل در قابلیت به کمال رسیده است فیض فیّاض على الإطلاق بر او فائض مى‏شود زیرا که هیچ مسامحه و معطّلى و درنگى از آنسوى نیست. و هراندازه که قابل، وسعتش بیشتر و اشتهایش فزونتر گردد، حقایق و معارف فراتر و فراوانتر بر او فایض مى‏شود: «یا من لا تزیده کثرة العطاء إلّا جودا و کرما» «1» و همینگونه اقرأ و ارقا، بخوان و بالا برو. توقّف نکن که بفرموده حضرت وصى امیر المؤمنین امام على علیه السّلام: «مغبون من ساوى یوماه»؛ اگر کسى دو روزش برابر باشد مغبون است.

 

علامه حسن زاده آملی، مقام معلم، ص42

سه خطر برای امت اسلام

قالَ رَسُولُ اللَّهِ ص ثَلَاثَةٌ أَخَافُهُنَّ عَلَى أُمَّتِی الضَّلَالَةُ بَعْدَ الْمَعْرِفَةِ وَ مَضَلَّاتُ الْفِتَنِ وَ شَهْوَةُ الْفَرْجِ وَ الْبَطْن.

پیامبر اسلام(ص) فرمود:

در مورد امتم از سه چیز می ترسم:

 گمراهی پس از معرفت؛

 فتنه‌های گمراه کننده

شهوت جنسی و شهوت شکم.

امالی شیخ مفید

بسم الله الرحمن الرحیم

کُلُّ أَمْرٍ ذِی بَالٍ لَمْ یُذْکَرْ «بِسْمِ اللَّهِ» فِیهِ فَهُوَ أَبْتَرُ.

در مجالس صدوق  بسندش تا على علیه السّلام که هر که بر خوراک نام خدا برد از آن نعمت هرگز بازپرس نشود.

 

عَلِیِّ بْنِ فَضَّالٍ عَنْ أَبِیهِ قَالَ سَأَلْتُ الرِّضَا عَلِیَّ بْنَ مُوسَى ع عَنْ بِسْمِ اللَّهِ قَالَ مَعْنَى قَوْلِ الْقَائِلِ بِسْمِ اللَّهِ أَیْ أَسِمُ عَلَى نَفْسِی سِمَةً مِنْ سِمَاتِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ هِیَ الْعِبَادَةُ قَالَ فَقُلْتُ لَهُ مَا السِّمَةُ فَقَالَ الْعَلَامَة

 عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ ع فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- بِسْمِ اللَّهِ‏الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ فَقَالَ اللَّهُ هُوَ الَّذِی یَتَأَلَّهُ إِلَیْهِ عِنْدَ الْحَوَائِجِ وَ الشَّدَائِدِ کُلُّ مَخْلُوقٍ عِنْدَ انْقِطَاعِ الرَّجَاءِ مِنْ کُلِّ مَنْ هُوَ دُونَهُ وَ تَقَطُّعِ الْأَسْبَابِ مِنْ جَمِیعِ مَا سِوَاهُ یَقُولُ بِسْمِ اللَّهِ أَیْ أَسْتَعِینُ عَلَى أُمُورِی کُلِّهَا بِاللَّهِ الَّذِی لَا تَحِقُّ الْعِبَادَةُ إِلَّا لَهُ الْمُغِیثِ إِذَا اسْتُغِیثَ وَ الْمُجِیبِ إِذَا دُعِی‏

سکونى به نقل از امام صادق علیه السّلام، و آن حضرت از پدران بزرگوارش از على علیه السّلام‏روایت کرده‏اند که فرمود: هر کس به هنگام عریان شدن- براى بول یا انجام کار دیگر- بسم اللَّه را بر زبان خود جارى سازد، شیطان چشمش را بر هم مى‏نهد تا او از آن کار فارغ شود.

ثواب ذکر خدا به هنگام وضو

 بو بصیر از امام صادق علیه السّلام روایت کرده است: اگر کسى در حال وضو نام خدا را بر زبان آرد، تمام بدن او پاک و مطهّر مى‏شود، و وضوى او تا وضوى بعدى، کفّاره گناهانى است که او (در این فاصله زمانى) انجام داده است؛ و کسى که به هنگام وضو، نام خدا را بر زبان جارى نسازد، تنها قسمتى از بدن او که آب وضو به آن مى‏رسد پاک مى‏شود. 

عبد اللَّه بن مسکان از امام صادق علیه السّلام روایت کرده است: کسى که در هنگام وضو خدا را یاد کند همانند آن است که غسل کرده باشد

 ابو سعید خدرى از رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم روایت کرده است که فرمود: کسى که به هنگام بیرون رفتن از خانه‏اش «بسم اللَّه» بگوید، آن دو فرشته (اى که نگهبان اویند) گویند: هدایت شدى؛ و اگر «لا حول و لا قوة الّا باللَّه» بگوید، آن دو مى‏گویند: حفظ شدى؛ و اگر «تَوَکَّلْتُ عَلَى اللَّهِ» بگوید، آن دو گویند: کفایت شدى؛ پس شیطان مى‏گوید: من چگونه مى‏توانم بر بنده‏اى که مورد هدایت و حفظ (خداوند) قرار گرفته و خداوند امور (زندگانى) او را کفایت کرده است، غلبه کنم (و او را بفریبم).

محمد بن سنان گوید: حضرت رضا (ع) فرمود: بسم اللَّه الرحمن الرحیم نزدیک‏تر است به اسم اعظم خداوند از سیاهى چشم به سپیدى آن، سپس فرمود: پدرم هر گاه میخواست از منزل بیرون شود میفرمود:

 «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ خرجت بحول اللَّه و قوته لا بحولى و قوتى بل بحولک و قوتک یا رب متعرضا به لرزقک، فإننی به فی عافیة»